Będzie to opowieść o dwóch szczególnych miejscach. Pierwsze to Góra Krzyży, zwana także Górą Smutku i Nadziei lub Świętą Górą, która wznosi się na lewym brzegu rzeczki Kulpė. W starożytnych czasach była tu najprawdopodobniej forteca i, być może, na wzgórzu wznosił się drewniany zamek. Do dzisiaj pozostały po nich jedynie głębokie szczeliny i wały ziemne.
Czemu stawiane są krzyże? Wiąże się to z litewską tradycją budowania kapliczek i stawiania krzyży przy drogach i na ich rozstajach, blisko ludzkich siedlisk. Tak i też tu, w XIX wieku przygotowując miejsce na nie, wyrównano wierzchołek, i zaczęto stawiać wota.
O drugim miejscu napisał pewien Litwin: „To była miłość od pierwszego wejrzenia. Od tego czasu jak wariat zacząłem przepatrywać i przeszukiwać pola w poszukiwaniu różnorodnych kamieni. Na początku przewoziłem je koniem i wozem, należącym do miejscowego szpitala, dopiero później wynająłem traktor i dźwigar.” Czy te słowa lekarza i przyrodnika Vaclovasa Intasa o Masiadach i jego kamiennym świecie pozostają prawdą?
(zdjęcie archiwalne: https://lt.wikipedia.org/wiki/Mosėdis)
