W dolinie Oporu

Korczyn, greckokatolicka cerkiew Bojków pod wezwaniem śś. Kuźmy i Damiana zbudowana w 1824 roku, okolice wsi Kruszelnica leżącej w paśmie Kruszelnicy przez które przebiega granica z Polską i wąska dolina silnie meandrującej rzeki Opór, lewego dopływu Stryja
Skały Uryckie z ruinami zamku Tustań opisane przez Zygmunta Kaczkowskiego w powieści „Olbrachtowi rycerze” opisującej XV-wieczną Polskę, wodospad na Kamionce, lewym dopływie Dniestru i Skola, cmentarz katolicki przy kościele Siedmiu Boleści Marii Panny zbudowanym w 1895 roku

          Urokliwa nazwa – dolina Oporu. Wydawać by się mogło, że to określenie związane jest z jakimiś walkami o niepodległość, z oporem stawianym najeźdźcy… Jest to jednak zupełnie inna opowieść, o wyprawach narciarskich sprzed I i II wojny światowej, o urodzie górskiego krajobrazu i o tym skąd wzięło się jej nazwanie… To niej w siódmym tomie „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” napisano między innymi: „Opór, niekiedy też Opier, rzeka. … O[pór, przyp. red.]. poczyna być spławnym od tartaku różanieckiego, przy ujściu Różanki do O. Wody gościnne bywają zazwyczaj o tym czasie co na Stryju, t. j. w czerwcu i z końcem sierpnia… Czas żeglugi trwa zwyczajnie półtora do dwóch dni do Synowódzka, głębia 20-30 cmt, wystarcza już do spławu. Spławy składają się zwykle z 7 pni okrągłych razem zbitych;… Główną zawadą dla spławów jest kamieniste górskie łoże rzeki,… Okolica nad O. leśna i niolubna, gleba mało zdatna do uprawy. Leży też nad O. tylko 7 wsi i miasteczko Skole. Chów bydła i spław wyżywią głównie mieszkańców.”
         Do dziś rosną tu szpilkowe lasy na wzgórzach, łąki są usłane kwiatami, a krystalicznie czyste wody zachęcają do kąpieli – zapraszam na spacer malowniczą trasą w górę rzeki o dźwięcznej nazwie Opór.

(cytat za: http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_VII/564)

Następny wpis

Gród „Rewery”

czw. lis 19 , 2020
          Dawno temu wśród moczarów, między Bystrzycą Sołotwińską a Nadwórniańską, leżała osada myśliwska, od okolicznych kniei nazywana Knihininem. Obok niej na błotach druga, oddzielona stawem, leżała wieś Zabłocie. Obie, jak wszystko nawet w odległej okolicy, były własnością możnego rodu Potockich. W 1654 roku hetman Stanisław „Rewera” postanowił na zabłockich gruntach zbudować miasto. W 1662 roku jego syn, hetman polny koronny, Andrzej wystawił przywilej lokacyjny, nadając nazwę od imienia ojca, a zarazem swego syna, kolejnego Stanisława w rodzie Potockich. Miejsce pod budowę zostało dobrze wybrane, bo w pobliżu biegły szlaki handlowe ku karpackim przełęczom i dalej do Turcji i Węgry, jak […]