Zamek w Łucku na fragmencie rysunku Napoleona Ordy oraz widoki współczesne
Podjazd do bramy łuckiej warowni na pocztówce z 1916 roku oraz widok współczesny
Centrum Łucka na początku XX wieku oraz widoki współczesne z katedrą Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Józef Ignacy Kraszewski napisał: „Ciekawy dawnej Witoldowej siedziby, jechałem do Łucka obejrzeć stary zamek jego i podumać o tym bohaterze. Pan Antoni W…, mój towarzysz podróży, wszystkim, co go słuchać chcieli, rozpowiadał po drodze, że jedziemy z wizytą do Witolda. Po dwugodzinnej podróży ukazało się nam miasto z lewej strony drogi pocztowej, któreśmy jechali, miasto leżące w dolinie nad Styrowymi łęgi, i góra nosząca jeszcze na sobie zamczysko. Z daleka wspaniale się nam przedstawiła katedra i wieże kilku innych kościołów i cerkwi, lecz oczy moje z nienasyconą ciekawością obrócone były na mury półkuliste zamku z wieżą, które ciemniały z dala na górze: zamku Witolda!” Zobaczmy, co z dawnej świetności pozostało w mieście nad Styrem, jacy mieszkali tam ludzie. posłuchajmy opowieści o stolicy Wołynia.
Halicz nad Dniestrem był stolicą księstwa ruskiego, głównym miastem powiatu i ziemi halickiej. Przez wieki było to najważniejsze miasto na Rusi Czerwonej i chociaż dzisiaj, już nie posiada takiego znaczenia, wart jednak, aby wędrować jego uliczkami. Równie urokliwa i interesująca jest cała ziemia halicka: Jezupol zwany niegdyś Czesybiesami, związany z rodziną hrabiów Dzieduszyckich (miejsce urodzenia dwóch Wojciechów: w 1848 roku polityka i pisarza oraz w 1912 sławnego śpiewaka i gawędziarza), Rohatyn z pochodzącą stąd księżniczką Roksolaną, ukochaną małżonką sułtana Sulejmana Wspaniałego, kobietą ponoć okrutną i złą. Niemal tuż obok Halicza leży Kałusz stojący niegdyś warzelniami soli… (zdjęcia archiwalne: https://pl.wikipedia.org/wiki/Halicz_(miasto), […]
