Wilno, uliczki dzielnicy żydowskiej – widok współczesny
Wilno, plan dzielnicy żydowskiej umieszczony na murze jednej z kamienic – widok współczesny oraz portret Mordechaja Arona Ginzburga, pisarza i tłumacza, mieszkającego w Wilnie od 1829 roku. Na jego pogrzebie w listopadzie 1846 roku powzięto zamiar wzniesienia Synagogi Chóralnej (Toharat ha-Kodesz), zrealizowany w 1903 roku
Kiedy dzisiaj wędrujemy żydowskimi śladami miasta, których już prawie nie ma, przypominają się opowieści ludzi, tutaj stawiających opór najeźdźcy, opisy burzonych synagog i domostw. Dawniej żydowska dzielnica w Wilnie obejmowała tereny pomiędzy ulicami Niemiecką, Zawalną a Mickiewicza. Do naszych czasów przetrwało kilka z nich: Gaona, Szklana, czy Końska, a z licznych synagog ocalała zaledwie jedna. Zniszczono żydowskie cmentarze na Antokolu i Rybakach. Wędrówka wąskimi, krętami uliczkami i zaułkami dostarcza wielu wzruszeń. Można zaglądać na ciemne podwórka I przechodzić pod niskimi, kamiennymi łukami domów, w których czas zatrzymał się na moment. Odnosi się wrażenie, że za chwilę wybiegnie za szmacianą piłką mały chłopczyk, że da się usłyszeć język przybyszów, pragnących odnaleźć ślady z opowieści ich bliskich. Patrzeć jak potomni usiłują umiejscowić jakiś sklepik, synagogę czy dom dziadków… To wędrówka ścieżkami minionego świata.
Zygmunt Gloger wędrując niemeńskim szlakiem, zapisał: „W przystani kowieńskiej stało na kotwicy kilkadziesiąt pruskich batów o dwóch i trzech masztach, a sześciu lub dziewięciu żaglach. Statki te, zbudowane na kształt małych okrętów, pomalowane różnobarwnie, z flagami różnych kolorów na masztach, nadawały przystani widok portu morskiego. Należały one do kupców z Królewca, Tylży i Kłajpedy (Memla), a krążyły tylko do Kowna, powyżej którego żeglują wyłącznie wiciny i baty litewskie odrębnych kształtów. W dniu naszego przybycia odpływało kilka statków pruskich z ładunkiem kości, szmat i pięknej białej pszenicy.” Tak było kiedyś. A jak dzisiaj wygląda to ciekawe miasto? Jakie zachowały się […]
