Kowno, ratusz zwany „Białym Łabędziem”, gotycka kamienica kupiecka Dom Perkuna, która w pierwszej połowie XIX wieku mieściła teatr do którego przychodził Adam Mickiewicz oraz wewnętrzny dziedziniec klasztoru św. Jerzego Męczennika zbudowanego przez ojców bernardynów sprowadzonych do miasta w 1468 roku
Kowno, jedna z rzeźb ustawionych przy domu-pracowni Władysława Starewicza, pioniera filmów animowanych, widoki ulic i studnia na rynku oraz grafitti na ścianie dawnego szpitala obok klasztoru św. Jerzego
Zygmunt Gloger wędrując niemeńskim szlakiem, zapisał: „W przystani kowieńskiej stało na kotwicy kilkadziesiąt pruskich batów o dwóch i trzech masztach, a sześciu lub dziewięciu żaglach. Statki te, zbudowane na kształt małych okrętów, pomalowane różnobarwnie, z flagami różnych kolorów na masztach, nadawały przystani widok portu morskiego. Należały one do kupców z Królewca, Tylży i Kłajpedy (Memla), a krążyły tylko do Kowna, powyżej którego żeglują wyłącznie wiciny i baty litewskie odrębnych kształtów. W dniu naszego przybycia odpływało kilka statków pruskich z ładunkiem kości, szmat i pięknej białej pszenicy.” Tak było kiedyś. A jak dzisiaj wygląda to ciekawe miasto? Jakie zachowały się pamiątki przeszłości i co mówią jego mieszkańcy?
Birże, dawna własność wielkich książąt litewskich i Kiejdany, jedno z najważniejszych miast Żmudzi, niegdyś były siedzibami rodowymi Radziwiłłów. Jak potężny był to ród, możemy ocenić, po okazałych budowlach: birżańskim zamku i kościele św. Jana Chrzciciela oraz kiejdańskich kościołach– św. Jerzego i św. Józefa oraz klasztorze Karmelitów, zborach: luterańskim i kalwińskim. W czasach reformacji obie miejscowości zamieszkiwali głównie kalwini, którzy przyjeżdżali z całej zachodniej Europy, aby tu znaleźć schronienie. (zdjęcia archiwalne: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Birżach, https://lt.wikipedia.org/wiki/Kedainiai)
