W Wilnie

Wilno, Ostra Brama oraz kopuła kościoła Jezuitów, widok współczesny i z około 1846 roku na fragmencie obrazu Marcina Zaleskiego

          Litewska stolica od wieków przyciągała i przyciąga nadal. Każdego zachwycą jej ciekawe historie, każdy też pospaceruje po starej części miasta poprzecinanej krętymi zaułkami. Wilno, nad którym góruje jego symbol – trzy białe krzyże zaprojektowane przez Antoniego Wiwulskiego, rozsiadło się wśród wzgórz, nad Wilią i Wilenką, które wijąc się, dodają uroku miejskiemu krajobrazowi. To właśnie nad Wilenką rozłożyła się Republika Zarzeczańska, której Konstytucja pozwala człowiekowi być szczęśliwym albo nieszczęśliwym. To miasto barokowych świątyń, smukłych rokokowych wież, w którym dźwięcznie brzmią nazwy dzielnic: Wierszuliszki, Śnipiszki, Antokol, Markucie, Łosiówka, Zwierzyniec czy Wilcza Łapa. Zobaczmy, czym nas jeszcze może zaskoczyć i co zostało z jego świetnej przeszłości. Czy na pewno już wszystko wiemy o nadwilejskim grodzie?

Plan Wilna w atlasie Departamentu Kartografii Wojska Polskiego z 1934 roku

(zdjęcie archiwalne: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wilno; plan: https://lt.wikipedia.org/wiki/Viršuliškės)

Następny wpis

Na szerokim Podolu

niedz. maj 17 , 2020
          Podolska kraina ma w herbie słońce. To ogromny teren, przez który przebiegały szlaki handlowe, przemieszczały się wojska tureckie, kozackie, mołdawskie i tatarskie czambuły idące w głąb Rzeczypospolitej. To tu przywędrowali osadnicy z Mazowsza i innych części Polski w poszukiwaniu żołnierskich przygód, lepszego losu, ziemi i własnego kąta. Zapraszam na opowieść o tej niezwykłej krainie, o ziemi: tarnopolskiej, winnickiej, o okolicach Kamieńca Podolskiego, Płoskirowa i Baru. Powędrujemy wzdłuż Dniestru, Bohu i innych podolskich rzek. Przypomnimy postaci i zdarzenia z odległej i tej bliższej historii. Te znane, ale i takie, o których zapewne niewielu słyszało, bo „na szerokim Podolu” działo się […]