zbudowali w 1812 roku żołnierze napoleońscy idący z wyprawą na Moskwę! (zdjęcia archiwalne: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksota_(dzielnica_Kowna), https://en.wikipedia.org/wiki/Vytautas_the_Great_Bridge#/)
Tylko na Kresach
według niektórych pochodzi od litewskiego „ne-vėžys“, co znaczy „nierakowa”, chociaż w jej dorzeczu żyło dużo tych skorupiaków, a zdaniem innych od „nevaži“ – „nie jedź”, ponieważ jej nurt uznawano za niezwykle powolny, choć poniżej Kiejdan już w XVI wieku pływały wiosłowe statki handlowe, „bicze” – „vytinės”, wymagające obsługi nawet przez 15 mężczyzn
wraz z bratem Markiem, przed nagrobkiem dziadka, hetmana Stanisława Żółkiewskiego, zwycięzcy spod Kłuszyna w 1610 roku, gdzie jego 2700 huzarów wraz z 200 piechurami pokonało 30 000 Rosjan wspomaganych przez 5-tysięczny korpus szwedzki oraz dwa lata później – zdobywcy Moskwy; Jan III Sobieski w wyprawie wiedeńskiej w 1683 roku dowodził 70-tysięcznymi siłami, którymi pokonał 140-300 tysięcy (w zależności od źródła) Turków oblegających miasto (zdjęcie archiwalne: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_III_Sobieski)
to hrabina Karolina Rozalia Tekla Sobańska, de domo Rzewuska, żona arystokraty, potentata finansowego Hieronima Sobańskiego i kochanka rosyjskiego generała kawalerii, hrabiego Jana de Witt oraz rodzona siostra Eweliny Hańskiej, wielkiej miłości Honoriusza Balzaka, „opiekowała się” (czytaj: donosiła o każdym jego kroku carskiej władzy) Adamem Mickiewiczem podczas jego przymusowego pobytu w Odessie i na Krymie. Jego syn Władysław ujął to słowami: „Bolesne Adam wywiózł z Odessy doświadczenie. Tam się przekonał, że miłość jest dla pewnych istot jedynie zabawą towarzyską, jak dla drugich patriotyzm bywa tylko powierzchownym pokostem.” (zdjęcie archiwalne: https://ru.wikipedia.org/wiki/ Собаньская,_Каролина)
pod koniec XIX wieku nazywana „pruską Saharą” z racji obecności wielu niemieckich artystów, na początku wieku XX stała się „krainą cudów” i „rajem malarzy”, „gdzie panował – jak napisał niemiecki pejzażysta Ernst Mellenhauer – krajobraz dla malarzy, pełen światła i przestrzeni, wody i słońca. Nida była miejscem spotkań artystów i wszystkich ludzi, którzy poszukują doświadczenia nietkniętej przyrody i nie znoszą zamieszania” (zdjęcie archiwalne: https://de.wikipedia.org/wiki/Thomas_Mann)
w 1742 roku miała zapłakać autentycznymi łzami; obraz jest wierną kopią wizerunku Jasnogórskiej Panienki, znajdującą się w katedrze ormiańskiej; od tamtej pory przedstawienie jest uważane za słynące cudami
został wykorzystany w latach 80. XIX wieku do zabezpieczenia pierwszego podmorskiego kabla telefonicznego, jakim połączono Europę z Ameryką Północną. Jego najbogatsze złoża występują w okolicach Borysławia, skąd pozyskuje się go do zabiegów termoterapeutycznych oferowanych w sanatoriach w Truskawcu (zdjęcie ozokerytu: https://de.wikipedia.org/wiki/Ozokerit)
to największa i najnowocześniejsza polska rafineria, która powstała w latach 20. XX wieku w Drohobyczu; korzystała z bogatych złóż ropy naftowej z okolic Borysławia, wysyłając również gaz ziemnych siecią własnych rurociągów o łącznej długości około 800 kilometrów
taki napis widnieje na XV-wiecznym wizerunku, który zabrali ze sobą z kościoła św. Stanisława Biskupa i Męczennika polscy mieszkańcy Czortkowa wypędzeni po 1945 roku przez sowietów. Dziś oryginał obrazu znajduje się w kaplicy Kotowskich w warszawskim kościele Św. Jacka
kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła, służył nie tylko bazylianom, ale i prawosławnym, niestety pobliski klasztor splamiło krwią więźniów NKWD i hitlerowcy. Świątynię pokonała dopiero władza sowiecka, uznając budowlę za „awaryjną” nakazała jej rozebranie. Wciąż można jednak ujrzeć podobny fronton, tyle, że w Białymstoku w kościele Zmartwychwstania Pańskiego (zdjęcia archiwalne: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_Świętych_Apostołów_Piotra_i_Pawła_i_klasztor_Bazylianów_w_Berezweczu, https://be.wikipedia.org/wiki/Свята-Петра-Паўлаўская_царква_і_манастыр_базыльян_(Беразвечча))